Hoofdstuk 127 Negentien uur

Ik mis Ben. Het is negentien uur geleden dat ik hem voor het laatst zag. Hij is eerder van school vertrokken, maar hij komt me ophalen bij Leah om de dag van gisteren in te halen. Leahs ouders zijn niet thuis, dus we hebben het hele huis voor onszelf.

Er staan drie dozen ontbijtgranen voor ons. Het is een beetje verspilling, maar het kan ons niet schelen, want we eten de drie merken leeg in onze kommen. Leah grijnst naar Mira. Ze zitten naast elkaar. Ik zit aan de andere kant van de tafel en ben erg blij met de positie.

We lachen allemaal terwijl we ontbijten. Ik. Mira. Leah. Ze zijn echt cool, afgezien van al dat gezoen van gisteravond. Ik kon amper slapen.