Rozdział 22

Catherine zarumieniła się ze wstydu.

„Zajmowałam się projektowaniem teatru i lotniska w Melbourne. Poza tym mam doświadczenie w zarządzaniu projektami, ale ludzie mi nie wierzą ze względu na mój wiek. Nie mogę ujawnić swojej tożsamości jako młodej damy z rodziny Jonesów, ponieważ ludzie mogliby wyrobić sobie własne zdanie na temat moich motywów. Dlatego mogę wybierać tylko między byciem asystentką w dużej firmie a byciem projektantką w małej firmie” – wyjaśniła, szybko zbierając ulotki.

„Nie chcę być asystentem, ponieważ to w zasadzie wykonywanie dorywczych prac administracyjnych. Ktoś wyżej postawiony niewątpliwie mnie wykorzysta i przywłaszczy sobie moje koncepcje projektowe. Wolałbym zacząć budować swój profil w małej firmie. Nie tylko mogę dzielić się procentem zysku przy zamykaniu transakcji, ale zarządzanie projektem również zapewnia mi pokaźną pensję. Po roku robienia tego prawdopodobnie będę w stanie zaoszczędzić wystarczająco dużo pieniędzy, zbudować zespół i założyć własną firmę. Ta trudność jest tylko tymczasowa”.