Κεφάλαιο 28

Συνέχισε με αργές κινήσεις που σχεδόν με έκαναν να τρελαθώ από την ανάγκη. Τραβήχτηκε εντελώς και μετά έσπρωξε πίσω τόσο αργά, που έκλαψα. Μετά άρχισε να ανεβάζει ταχύτητα. Με κάθε χτύπημα, ενίσχυε τον ρυθμό μέχρι που με χτυπούσε δυνατά, με τα χέρια του να κρατούν τα πόδια μου καθώς σχεδόν με λύγισε στη μέση.

«Είσαι δικός μου». Άκουσα το γρύλι από τον κόσμο της ουράνιας ευδαιμονίας μου. Σχεδόν είχαν πνιγεί από τα τραγούδια έκστασης μου. "Είσαι δικός μου!" Με χάιδεψε με μια εκδίκηση σαν να τον απογοήτευσε η σιωπή μου.

«Δικό σου.» Βόγκησα-κλάψα με λυγμούς, αλλά εκείνος συνέχισε να επαναλαμβάνει τις λέξεις. Άφησε τα πόδια μου και κατέβηκε στο κρεβάτι, με τον πήχη του να κρατάει λίγο από το βάρος του καθώς σωριάστηκε πάνω μου, με το πρόσωπό του χωμένο στο λαιμό μου.