Κεφάλαιο 89 Αρ.89

Το επόμενο πρωί, η ένταση ήταν πυκνή μεταξύ τους. Αλλά όχι όπως ήθελε η Γκρέις. Αν ο θέλημα ήταν κρύος πριν, τώρα ήταν παγετώδης. Υπήρχε πάγος στα μάτια του όταν την κοίταζε, και έπρεπε να παγώνει όποτε την κοιτούσε. Περίμενε θυμό, αλλά αυτό ήταν χειρότερο. Ο θυμός ήταν συναίσθημα. Αυτό θα ήταν καλύτερο από το ψυχρό τίποτα με το οποίο την κοίταξε.

« Εμ…» τσίριξε η Γκρέις. «Λυπάμαι για τη χθεσινή νύχτα». Ο Γουίλ την κοίταξε επίμονα. «Ήμουν τόσο απελπισμένη να ξαναξυπνήσω αυτό που είχαμε». Συνέχισε να την κοιτάζει επίμονα. «Πες κάτι σε παρακαλώ».

« Εννοούσες κάτι από αυτά;» η φωνή του ήταν παγωμένη.