Rozdział 59

Rozdział 59 Szarpnąłem się do przodu na siedzeniu, niemal uderzając w deskę rozdzielczą. Ręka Damiena wysunęła się tuż przed tym, jak moja głowa się z nią zetknęła, wpychając mnie do tyłu na siedzenie. Powietrze zostało ze mnie wybite.

„Co do cholery jest z tobą nie tak, masz czego chcesz. Jestem już w samochodzie, zostaw mnie w spokoju” Miałam zamiar powiedzieć więcej, ale wyraz jego twarzy sprawiłby, że ponury żniwiarz by się go przestraszył. Skręciłam się na siedzeniu pod jego intensywnym spojrzeniem. Odpiął mi pas bezpieczeństwa. Panika zapanowała, gdy niezręcznie wyrwał mnie z siedzenia na swoje kolana. Nie miałam dokąd uciec, jego ramiona tak mocno owinęły się wokół mojej talii, że czułam, jak jego palce ranią moją delikatną skórę.

Niezręcznie położyłam ręce na jego piersi, czując, jak jego ciało trzęsie się pod moim. Jego oddech przyspieszył. Czułam, jak moja koszulka się podnosi, a jego uścisk słabnie. Jedna z jego rąk wsunęła się pod moją koszulkę, przez co mój oddech zamarł, gdy jego skóra zetknęła się z moją. Jego druga ręka przesunęła się po moich plecach i owinęła wokół moich włosów, odrywając mi głowę do tyłu. Syknęłam z bólu i poczułam, jak Layla budzi się do życia, zbliżając się niemal mrucząc.