Rozdział 158

Punkt widzenia Carol

Następnego ranka czułem się o wiele lepiej. Wróciłem do domu, aby przygotować się do wyjścia na stadion; mecz był dziś wieczorem, więc musiałem przygotować się, aby być na stadionie do południa z resztą drużyny. Aiden był już obudzony i ubrany, gdy wróciłem następnego ranka, a moje serce boleśnie ścisnęło się w piersi, gdy zobaczyłem, jak bardzo był smutny.

„Przepraszam” – powiedziałam, zanim zdążył cokolwiek powiedzieć. „Przesadziłam, a nie powinnam. Nie chodziło o adopcję...”