Rozdział 402

Moje ciało było niesamowicie ciężkie, a mój oddech stał się manualny. Było tak, jakbym nie potrafiła już kontrolować funkcji mojego ciała i musiałam się bardzo starać, żeby działało prawidłowo. Podniosłam głowę, choć musiałam się bardzo postarać, żeby to się udało, i wpatrywałam się w filiżankę na stoliku kawowym.

Coś wydawało mi się nie tak, coś było zdecydowanie nie tak.

Mój wzrok stał się niewyraźny, a to ciepłe uczucie, które dręczyło moje ciało, zdawało się stawać jeszcze bardziej intensywne. Doszło niemal do punktu, w którym było to bolesne; swędziało mnie pragnienie ulgi, chociaż nie byłem pewien, jakiej ulgi moje ciało potrzebowało.