Rozdział 100

Sharon nigdy nie widziała Sashy tak zrozpaczonej. Westchnęła i wzięła siostrzenicę w ramiona.

„Posłuchaj mnie, Sasha. Znajdziemy go. Upewnię się, że znajdziemy Matteo”. Sasha skinęła głową i opanowała się. Słowa jej ciotki rozbrzmiały jak promyk nadziei w burzy. Pojawienie się Sharon było dla Sashy niczym światło na końcu tunelu. Wiedziała, że ciotka Sharon będzie w stanie jej pomóc. Sharon była jedynym powodem, dla którego rodzina Wandów mogła przetrwać po tym, jak zbankrutowała. Była również tą, która poradziła sobie z bałaganem, jaki Sasha stworzyła dla całej rodziny. Sasha była pewna, że jej ciotka będzie w stanie jej pomóc tym razem. Po całej nocy śledztwa Sharon i jej grupa odkryli, że ktoś porwał Matteo.

„Tak, przysięgam, że widziałam chłopaka. Siedział przy tablecie, gdy podjechał obok niego czarny van. Jakiś mężczyzna podszedł i zasłonił mu usta, zanim wciągnął go do samochodu”. Nieznajomy opowiedział im wszystko, co widział, a nawet dokładnie opisał, co miał na sobie Matteo i jaką torbę miał przy sobie, gdy wciągnięto go do samochodu. Sasha prawie zemdlała, gdy dowiedziała się, że Matteo został porwany. Żadna matka nie zniosłaby agonii utraty dziecka przez porywacza. Cenili swoje dzieci jak własne życie i chroniliby je własnym życiem. Sasha leżała w samochodzie Sharon aż do świtu. Otworzyła oczy stopniowo, gdy pierwszy promień porannego słońca uderzył ją w twarz. Po krótkim odpoczynku gardło miała obolałe i wysuszone.