Κεφάλαιο 35
Η Άποψη της Δάφνης
Ο Caleb και εγώ κοιμηθήκαμε για λίγο μετά από όλη τη διασκέδαση που είχαμε. Ξύπνησα βλέποντάς μου να μουδιάζει το λαιμό και τον ώμο. Ένιωσα σαν να βρισκόμασταν σε ένα μαγικό μέρος που φτιάχτηκε αποκλειστικά για εμάς. Σαν η ίδια η Θεά της Σελήνης να φτιάχνει κάθε λεπίδα χόρτου, τον καταρράκτη, τα δέντρα και τους βράχους μόνο για εμάς. Αφού ο Κέιλεμπ κατάλαβε ότι ήμουν ξύπνιος, σηκώθηκε και με σήκωσε στην αγκαλιά του, κουβαλώντας με στο στήθος του σαν να ήμουν μωρό.
« Κάλεμπ τι κάνεις;» Δεν μπορούσα να μην τον ρωτήσω.