Κεφάλαιο 50
Η άποψη του Caleb
Ξαφνιάζω ξύπνια λίγο μετά τα μεσάνυχτα και γυρίζω να βρω τη Δάφνη να τριγυρνά στο κρεβάτι μας. Το μέτωπό της είναι ιδρωμένο και σχεδόν κλαίει στον ύπνο της. Η καρδιά μου ραγίζει όταν φαντάζομαι τη φρίκη που ζει η σύντροφός μου στα όνειρά της. Η όμορφη αγάπη μου χρειάστηκε να αντέξει τόσα πολλά στη σύντομη ζωή της. Απλώνω το χέρι και τη μαζεύω στην αγκαλιά μου, τη φιλάω και την καθησυχάζω απαλά ότι είναι ασφαλής και στην αγκαλιά μου. Σιγά σιγά ξυπνάει και συνεχίζω να την κρατάω, καθησυχάζοντάς την με κάθε τρόπο που μπορώ να σκεφτώ ότι είμαι εδώ, είναι ασφαλής και θα την κρατάω πάντα ασφαλή.
« Συγγνώμη που σε ξύπνησα.» Η φωνή της είναι απαλή και λόξιγκα λίγο με τον τελευταίο λυγμό της να υποχωρεί τελικά.