Rozdział 398 Nigdy mnie nie opuszczaj

Ramiona Leonarda zacisnęły się wokół Sofii, obejmując ją opiekuńczym uściskiem. Jego głos, mieszanka zapewnienia i troski, rozbrzmiewał w przestrzeni między nimi.

„Będzie dobrze, mała dziewczynko. Znajdziemy sposób, żeby to przepracować, tak jak wcześniej przezwyciężaliśmy nasze różnice. Na wszystko jest rozwiązanie, ale na razie potrzebuję cię u boku. Obiecaj mi, że nie będziesz próbowała odejść” – błagał, jego spojrzenie było intensywne i badawcze.

Sofia przesunęła się przy jego piersi, w cichym potwierdzeniu jej zaangażowania. Leonardo odsunął się lekko, wpatrując się w jej oczy, szukając odpowiedzi na pytania, które go prześladowały.