Rozdział 517 Wspomnienia I

*Sandacz*

W słabo oświetlonym pomieszczeniu delikatne światło podkreślało mój wzrok utkwiony w samotnej postaci pochylającej się nad barem, z głową opartą na ramieniu, siedzącej na stołku barowym.

Selena Ardolf, uosobienie uporu i buntu, zawsze stanowiła wyzwanie. Wiedziałem, że nie poradzi sobie z mocnymi alkoholami z mojej kolekcji, specjalnie przygotowanymi dla wilkołaków. Były o wiele za mocne dla normalnych ludzi lub wilkołaków bez wilka do zniesienia. Właśnie dlatego zabroniłem jej się nimi delektować. Mimo to uparcie wkradała się do środka, tak jak dzisiaj, a skutek był oczywisty — zemdlała, ulegając działaniu mocnego napoju, tak jak w przeszłości.