Hoofdstuk 74 74

Jenna liep de trap af naar wat een kelderwijnkelder was geweest. Maar Rafe had het meer veranderd in een martelkamer. Ze overwoog om de plek te laten afbranden. Het stonk naar bloed en terreur. Langs de muur waar ooit talloze houten rekken stonden met flessen zorgvuldig uitgekozen, zeldzame vintagewijnen, stonden nu rijen naakte, mishandelde, jammerende vrouwen.

"Laat ze allemaal gaan," zei Jenna emotieloos.

Grote lycans circuleerden door de kamer en trokken kettingen van de vermoeide, geslagen vrouwen. Jenna was misschien een bitch, maar zelfs zij zag sommige dingen als iets dat ze niet kon. Ze zou wraak nemen, maar niet op deze manier. Ze had nog steeds Cullen Arnauk iets verschuldigd omdat hij haar voor gek had gezet tijdens hun paring en het idee dat twee mannen Aislinn boven haar hadden gewild, maakte Jenna woedend van jaloezie. En ze had het gevoel dat ze nog iets te bewijzen had. Maar ontvoering en marteling was niet haar stijl.