Hoofdstuk 93 93

Brinah strekte haar hand uit om haar aan te raken en haar hand ging door Aislinns wang, wat een verkoelend gevoel gaf, maar geen tastbare aanraking. "Je hebt gelijk," zei ze zachtjes. "Maar de manier waarop ik stierf, bond me aan deze plek. Ik wist niet dat het zou gebeuren. Maar hier ben ik."

"Oh, oma, het spijt me zo." Aislin kon de pijn niet stoppen. Ze had het gevoel dat haar borstkas zou ontploffen. "Ik had je er nooit bij moeten betrekken. Ik kan niet geloven dat je hier nu vastzit."

Brinah glimlachte naar Aislinn. "Je moet nog veel leren. Dat is mijn schuld. Ik heb je nooit toegestaan om te leren. Hoe had ik kunnen weten dat het lot je terug zou trekken naar dit leven. Huil niet om me, kind. Ik wist wat ik deed bij elke stap die ik zette en ik zou het opnieuw doen om je te helpen als dat nodig was. Bovendien moet iedereen die sterft ergens heen. De open plek is prachtig en de leylijnen geven me een klein bestaan na de dood. Dat is veel meer dan sommigen."