Κεφάλαιο 689

Η εγκατάστασή μου στο μικρό διαμέρισμα που κουλουριαζόταν πάνω από το μικροσκοπικό καφέ πήρε χρόνο. Το πρώτο βράδυ, ξάπλωσα στο μαλακό κρεβάτι και κοίταξα τα αστέρια. Αναρωτιόμουν τι έκανε ο Λουσιέν, ο εραστής μου, ο σύζυγός μου και ο σύντροφός μου όλων αυτών των χρόνων. Αναρωτιόμουν αν είχε πάει κάποια άλλη γυναίκα για ύπνο.

Έβαλα το χέρι μου στο στόμα μου για να καταπνίξω τους λυγμούς μου καθώς ήμουν ξαπλωμένος, γιατί η Τάρα κοιμόταν βαθιά στο μικρό κρεβατάκι που της είχε φέρει ο Τζακ, ενώ εκείνος κοιμόταν σε έναν καναπέ στο μικρό δωμάτιο με τις καμπίνες από πίσω. Σηκώθηκα επιτέλους, περπατώντας κουρασμένα προς το μπάνιο, με τη μικρή καμπίνα ντους που εφάπτεται της κρεβατοκάμαρας. Αναστενάζοντας, έπλυνα το πρόσωπο και τα χέρια μου. Έπειτα, μετακινήθηκα στην κρεβατοκάμαρα και κοίταξα έξω στον δρόμο μέσα από το παράθυρο στο πλατύσκαλο. Και παραλίγο να πεταχτώ έξω από το σώμα μου.

Εκεί, στον δρόμο απέναντι από το μικρό μου διαμέρισμα, υπήρχε ένα μεγάλο μαύρο σεντάν.