Κεφάλαιο 142

Σελέν

Τα όνειρα δεν έχουν σταματήσει. Φαίνεται ότι κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, κάποια νέα ανάμνηση ή φανταστική απεικόνιση του παρελθόντος ξαναεμφανίζεται για να με στοιχειώσει. Τις περισσότερες φορές είναι ευχάριστα: οι πρώτοι μήνες του πρώτου μου γάμου με τον Μπαστιέν, ορόσημα στη νεαρή ζωή της Λίλα, ακόμη και μερικά ακόμη γεγονότα από την παιδική μου ηλικία.

Φυσικά δεν είναι όλοι καλοί. Έχω ξαναζήσει τον θάνατο της μητέρας μου σε αυτό το άβολο κρεβάτι του νοσοκομείου, καθώς και την κακοποίηση του Γκάρικ και τη δολοφονία του Γκάμπριελ… και μετά υπάρχουν τα όνειρα για τον Μπαστιέν. Όχι γλυκές αναμνήσεις της πρόσφατης επανένωσης ή του σεξ μας τροφοδότησαν φαντασιώσεις, αλλά εφιάλτες: φρικτά οράματα για όλα όσα θα μπορούσαν να τον βρουν στο ταξίδι του και φαντασιώσεις φρίκης που έχει ήδη υποστεί.