Rozdział 1 Zdradzone siostrzeństwo

Kiedy niania podała ostatnie danie, Attlee położył kawałek steku na talerzu Arabelli.

„ To może być ostatni raz, kiedy zjemy razem kolację … Nie mogę uwierzyć, że twoi biologiczni rodzice tak szybko cię przyjmą z powrotem…”

Jego głos był pełen żalu. Myślał o swojej chorobie sprzed trzech miesięcy. Pilnie potrzebował transfuzji krwi, a Arabella, podając mu krew, odkryła, że nie są spokrewnieni.

Wiadomość zszokowała całą rodzinę.

Po wyzdrowieniu Attlee'emu udało się odnaleźć swoją córkę, Yolandę Murphy, po wielu staraniach.

A Arabella… To dziecko, z którym nie łączyły go żadne więzy krwi…

Murphysowie zamieścili w sieci informacje o poszukiwaniach Arabelli jej biologicznych rodziców. Wczoraj ktoś zadzwonił i powiedział, że są prawdziwą matką Arabelli i że zabiorą ją dzisiaj.

„ Niania zrobiła dziś wszystkie twoje ulubione dania…” powiedział Attlee, czując, jak ściska mu się żołądek. „Jedz, dzisiaj jedziesz do swoich biologicznych rodziców, kto wie, jak będzie wyglądała sytuacja…”

Z wczorajszej rozmowy telefonicznej Attlee dowiedziała się, że prawdziwi rodzice Arabelli są obecnie bezrobotni i mieszkają w Willow Creek.

To miejsce było jednym z najbardziej zacofanych i najbiedniejszych obszarów w kraju! Gdyby tam pojechała, nigdy więcej nie miałaby okazji delektować się przysmakami, które gotowali Murphysowie!

Arabella, siedząca przy stole, z jasnym wzrokiem, jakby dostrzegała jego zmartwienia, spokojnie odłożyła widelec i nóż i powiedziała po prostu: „Jestem najedzona”.

Wstała i wyszła, jej postawa była stanowcza i nonszalancka, jakby nie czuła żadnego związku z tym domem.

Żona Attlee'ego, Olga, natychmiast się zdenerwowała, gdy to usłyszała, narzekając: „Przestańcie rozpieszczać to dziecko! Ona nie docenia tego całego jedzenia. Kiedy zamieszka ze swoimi prawdziwymi rodzicami, dowie się, jak ciężkie może być życie i jak dobrze jej się tu żyło!”

„ Mamo, nie denerwuj się. Jestem pewna, że moja siostra też nie chce wracać. Musi się teraz czuć okropnie…”

Osobą mówiącą była Yolanda, która miesiąc temu wróciła do rodziny Murphy. Wczoraj podsłuchała rozmowę rodziców i dowiedziała się, że biologiczni rodzice Arabelli byli bardzo biedni. Nie mieli żadnej pracy, w domu było pięciu niezamężnych synów, a nawet starsza pani, która była chora i potrzebowała opieki.

Ciężar , pod którym się znajdowali, był niewyobrażalny!

Czując się niezwykle szczęśliwa, Yolanda wstała i powiedziała: „Pójdę sprawdzić, co z nią”.

Przy stole jadalnym Attlee rzucił Oldze spojrzenie pełne wyrzutu. „Skąd tyle urazy? Bella jest też naszym dzieckiem!”

Olga prychnęła: „Zawsze, kiedy pomyślę o tym, jak przez wszystkie te lata traktowaliśmy to dziecko jak skarb, podczas gdy Yoli cierpiała na zewnątrz, czuję się rozdarta…”

Arabella weszła do salonu, wzięła plecak z kanapy, gotowa opuścić ten dom.

Yolanda szybko odpowiedziała: „Arabello, mój ślub z Zacharym jest pierwszego października, przyjdziesz, prawda?”

Jej oczy były pełne oczekiwania, ale w jej głosie można było wyczuć dumę i przechwałki. Wszyscy wiedzieli, że dzieci Murphy'ch i Panterów biorą ślub. Gdyby Yolanda nie została znaleziona przez Attlee'ego, Arabella zaręczyłaby się z Zacharym.

„ Zachary jest naprawdę świetnym facetem, był dla mnie taki dobry. Gdyby moi rodzice mnie nie znaleźli, to ty byś się z nim zaręczyła, siostro! Nie będziesz chować urazy, prawda?”

Arabella lekko się zaśmiała. „Dzięki tobie ten nic niewarty człowiek znalazł swoje miejsce”.

Przepraszam? Co??

„ Miałem zamiar wyrzucić go jak śmiecia, ale nie spodziewałem się, że ktoś tak szybko zabierze te „śmieci”.

„ Ty, ty…” Yolanda była bliska utraty panowania nad sobą, ale kiedy zobaczyła pewną postać, natychmiast zamieniła się w rannego króliczka, a jej oczy zrobiły się czerwone.

Olga weszła do salonu i zobaczyła tę scenę, wściekła: „Arabella! Jak mogłaś tak mówić do swojej siostry? Czy ty oszalałaś?”

„ Zwariowałem?” Arabella się zaśmiała. „Myślę, że to ty jesteś szalony. I nie tylko to, jesteś też ślepy. Może powinieneś sprawdzić wzrok?”

Arabella pomyślała sobie, Olga mieszkała z tą pretensjonalną kobietą przez miesiąc i wciąż nie widziała jej prawdziwego oblicza. Jaki okropny osąd!

„ Ty…” Olga trzęsła się ze złości.

„Bella, chcę ci dać mój ulubiony naszyjnik, który dali mi rodzice. W końcu jesteśmy siostrami, a teraz, kiedy się rozstajemy, kto wie, kiedy znów się zobaczymy…” Yolanda postanowiła zapomnieć o dawnych urazach. Pobiegła do przodu, żeby złapać Arabellę, ale gdy jej ręka dotknęła plecaka Arabelli…

W następnej sekundzie wydarzyło się coś nieoczekiwanego.

Rubinowy naszyjnik faktycznie wypadł z plecaka Arabelli!

Gdy wszyscy to zobaczyli, nie mogli uwierzyć własnym oczom.

Yolanda zasłoniła usta. „Jak to możliwe…”

Jak to możliwe, że rubinowy naszyjnik, który chciała dać swojej siostrze, wypadł z jej plecaka?

Arabella uśmiechnęła się lekko, od razu dostrzegając, że kobieta próbuje ją wrobić w kradzież.

„ Jak naszyjnik Yoli trafił do twojej torby?” Olga nie mogła uwierzyć własnym oczom, zawołała pilnie: „Attlee, chodź to zobaczyć! Arabella zaraz wychodzi, ale chyba ukradła naszyjnik Yoli! Nie mogę uwierzyć, że córka, którą wychowywaliśmy przez tyle lat, jest złodziejką!”

Attlee podbiegł, wyglądając na oszołomionego, i zapytał: „Co się dzieje?”

„Spoko…” Yolanda szybko wygładziła sprawę i powiedziała ze zrozumieniem: „ I tak miałam zamiar dać ten naszyjnik mojej siostrze. Czy dam jej go osobiście, czy ona mi go zabierze, to wszystko jedno!”

„ Jak to jest to samo? Wzięła twój naszyjnik bez twojej zgody – to kradzież!” Olga była wściekła. „Arabella, jak mogłaś zrobić coś takiego?!”

Okoliczne nianie nie mogły powstrzymać się od wtrącenia: „Pani, jest pani zbyt dobroduszna! Ten naszyjnik jest wart dziesięć tysięcy!”

„ To zostało zaprojektowane specjalnie dla Ciebie przez osobistego projektanta Twoich rodziców! To jedyny taki egzemplarz na świecie!”

„ I nawet jest na nim wygrawerowane twoje imię!”

„ To twoja ulubiona biżuteria, a ona prawie ją ukradła, a ty nawet jej za to nie obwiniasz…”

Yolanda, słysząc pochwały wokół siebie, udawała, że patrzy na nią ze zrozumieniem i wyjaśniała: „Ona potrzebuje tego naszyjnika bardziej niż ja!” Ludzie wokół niej nie mogli powstrzymać się od śpiewania jej pochwał, a między nią a Arabellą pojawiły się porównania. Wszyscy czuli jeszcze bardziej, że Yolanda przyćmiła Arabellę pod każdym względem!

Poza tym, że Arabella była odrobinę ładniejsza, naprawdę nie mogła się równać z Yolandą w innych dziedzinach!

Olga wzięła naszyjnik z ręki Yolandy, z rozdzierającym sercem i powiedziała: „Ty naiwne dziecko, gdy wróci do swojej rodziny, będą jak bezdenna studnia, wsysając cały jej majątek. Nawet gdybyś dał jej dziesięć naszyjników z rubinami, nadal nie byliby zadowoleni!”