Rozdział 52

Usłyszałam ruch przy wejściu i szybko się podniosłam. Nie wiedziałam, co robić ani jak postępować. Moim pierwszym odruchem było ukrycie się. Ukrycie się przed Valensem. Ukrycie się przed światem. Ukrycie się przed rzeczywistością, która nadchodziła. Chciałam jakoś ukryć się także przed samą sobą. Chciałam ukryć się przed obrzydzeniem pełzającym po mojej skórze. Chciałam ukryć się przed gniewem, który mnie pochłaniał. Chciałam po prostu zniknąć.

Chciałam też spać. Chciałam zamknąć oczy i otworzyć je, żeby zobaczyć, że nic z tego się nie wydarzyło. Chciałam spać i obudzić się, żeby zobaczyć, że to wszystko było koszmarem, a nie rzeczywistością, z którą miałam się zmierzyć.

Komu bym powiedział? Jak bym to poruszył?