Rozdział 229

Kiedy oparła się o pierś Finnicka, Vivian usłyszała jego chrapliwy głos, gdy zapewniał ją: „Dopóki jestem przy tobie, nie pozwolę nikomu cię więcej dręczyć. Wynagrodzę ci rzeczy, których nigdy nie doświadczyłaś jako dziecko”.

Vivian zachichotała: „Nie sądzę, żeby to było konieczne, bo już świetnie się bawię z tobą u boku. Jesteś jedyną osobą, której potrzebuję, żeby mieć wspaniałe życie”.

Potem Finnick po prostu milczał i przeczesywał palcami jej gładkie włosy.