Rozdział 442

Myśli wystarczyły, by Vivian się rozpłakała. Mrugnęła kilka razy i próbowała stłumić wybuch emocji, który groził przelaniem się. Jednocześnie zmusiła się do bycia silną dla dobra matki. W końcu jeszcze nie dowiedziała się, jakie będą tego rezultaty. Nie było sensu tak się straszyć.

Zaraz po przybyciu Vivian pobiegła do lekarza, który ją wcześniej badał.

„ Jakie wieści, doktorze? Czy mój szpik kostny jest zgodny z szpikiem mojej matki?” Na litość boską, naprawdę mam nadzieję, że uda mi się uratować moją matkę. Muszę.