Hoofdstuk 13

Michael parkeerde voor het huis van zijn ouders. Hij zette de motor af en zuchtte, hij wilde zo graag met de vrouw naast hem praten. Hij wist dat hij haar vanavond pijn had gedaan en god weet dat hij dat niet wilde. Als ze niet tegen hem had geschreeuwd of tegen hem had geschreeuwd, had hij het niet gedaan. Hij is gewend om tegen mensen te schreeuwen en dan stonden ze daar met hun hoofd gebogen, niemand durfde hem aan te kijken, laat staan te praten of tegen hem te schreeuwen. Maar zij deed het wel en dat irriteerde hem.

Hij keek haar aan en zag haar met gebogen hoofd zitten , duidelijk wachtend tot hij als eerste uit de auto stapte. Hij voelde de impuls om haar aan te raken en toen zijn handen wilden gehoorzamen, balde hij ze om zichzelf tegen te houden. Waarom zou hij haar troosten? Wat hij vanavond deed, is nog geen kwart van wat zij hem aandeed. De wet van de natuur zegt: je zult oogsten wat je zaait, en zij oogst alleen maar haar eigen, dus waarom zou hij zich slecht voelen? De belangrijkste reden om met haar te trouwen was om haar terug te pakken, de pijn die ze hem jarenlang had bezorgd. Hij wilde haar er alleen maar een voorproefje van geven en deze nacht is nog maar het begin. Hij dacht daarover na, stapte uit de auto en liep langs alle bedienden die hem begroetten.

Emily volgde hem en glimlachte naar de bedienden die haar begroetten. Wat er ook gebeurde, ze moest zich gelukkig gedragen. Ze kon niemand laten weten wat er thuis gebeurde, en niet alleen omdat ze niet wilde dat ze roddelden, maar omdat ze nu een beetje bang was dat ze misschien met een monster getrouwd was. Zijn houding vanavond had net bewezen dat hij niet de man is die ze zich kan veroorloven te beledigen, alsof ze met de duivel zelf getrouwd is.