Hoofdstuk 81 Boek 2 eenenveertig

Lucas was thuis in gedachten verzonken. Hij bleef maar nadenken over hoe hij Emily aan de praat kon krijgen met haar man, of hoe hij haar kon sussen, zodat hij zijn zegel op hem kon verbreken. Hij kon niet geloven dat een simpele zin van Michael hem in deze situatie hield. Hij moet terug naar Londen, er zijn veel dingen gaande in zijn bedrijf die zijn aandacht vereisen, maar hij kan nu niet terug, niet zonder het contract te tekenen. Hoe moet hij zijn personeel onder ogen komen? Welk voorbeeld zal hij voor hen hebben? Hoe serieus nemen ze een contract dat hij ze stuurt? Hij had immers drie maanden in LA doorgebracht zonder ook maar één contract te tekenen. Hij slaakte een luide kreun en de beltoon van zijn telefoon verstoorde zijn gedachten.

Hij keek naar het scherm en herkende het nummer niet. Hij fronste zijn wenkbrauwen voordat hij de telefoon pakte en op de antwoordknop drukte: "Lucas Newton hier."

"Meneer Newton, we zijn blij dat we u nog kunnen bereiken. Ik ben Marcus Herr, directeur van DelaCorp. Ik bel om u te laten weten dat we uw voorstel eindelijk hebben geaccepteerd. Als u langs kunt komen op kantoor zodat we alles kunnen afronden, zou dat geweldig zijn."