Hoofdstuk 158 GD
Samantha's perspectief
Ik deed het enige waar ik op dat moment aan kon denken: ik lachte.
Het moest een grapje zijn. Papa kon kleinzielig zijn en een keer, toen ik jonger was, deed hij alsof hij ziek was, zodat ik me slecht zou voelen en hem zou vergeven dat hij geen paard voor me had gekocht.