Hoofdstuk 17 Problemen met papa?
Samantha's perspectief
Mijn ogen schoten open van het harde geluid dat mijn oren vulde. Mijn telefoon. Ik was zo uitgeput. Vanavond was zo verdomd goed geweest. Het geplaag, zijn handen, de marteling. Ik kreunde terwijl ik probeerde overeind te komen. Ik betwijfelde of een van onze sessies zo lang had geduurd.
Mijn ringtone registreerde zich in mijn hoofd en mijn ogen werden groot. Wacht eens even. De enige die me op zo'n uur kon bellen, was mijn vader! Hij had waarschijnlijk ontdekt dat ik stiekem het huis uit was geglipt.