Hoofdstuk 197 Proef jezelf, poesje

Alexanders perspectief

Ik liet Samantha op de bank zakken en grinnikte toen ze zich nog steeds aan me vastklampte, haar handen om mijn schouders grepen toen ik probeerde weg te stappen. Ik wilde het uitzicht in me opnemen. Helemaal van haar. Ik had als een gek gedroomd dat ik haar weer zo zou hebben.

Haar borsten, prachtig ronde bollen met kersenrode tepels erop, betoverden me. Ik streek nog een keer met mijn lippen over de heuvels voordat ik ze met mijn tanden plaagde. Haar buik bewoog terwijl ze de lucht inademde. Haar uitademingen, die heerlijke geluidjes die ze maakte als ik een gevoelige plek aanraakte, maakten me gek.