Rozdział 2

Lightspring – tam odbył się ślub. Było to wystawne i pełne życia wydarzenie dla Kwakerów i Avery'ch. Miejsce zostało udekorowane świeżymi kwiatami w odcieniach różu i bieli. Romans wypełniał powietrze i był to piękny widok. Obie rodziny promieniały, gdy goście składali im gratulacje z okazji szczęśliwej okazji. Savannah, pięknie ubrana w suknię ślubną w kolorze kości słoniowej, patrzyła bez ruchu. Było tak, jakby ślub nie miał z nią nic wspólnego.

Po bankiecie Savannah upiła się do takiego stopnia, że nie miała pojęcia, kto przyprowadził ją lub pomógł jej wejść do pokoju, który dzieliła z Emmettem. Kiedy Savannah leżała na łóżku, mogła tylko myśleć o tym, że łóżko było takie miękkie. W końcu minęły wieki, odkąd spała w tak wygodnym łóżku. Po spędzeniu trzech lat w więzieniu nie mogła dobrze przespać nocy w rezydencji Avery'ch. Dlatego to łóżko było tym, czego potrzebowała po całym złym traktowaniu. Jednak gdy już miała zasnąć, ktoś złapał ją za nadgarstki. Była tak pijana, że nie mogła nawet otworzyć ciężkich powiek, żeby zobaczyć, kto to był. Jednak zapach tej osoby wydawał się jej aż za znajomy. Jej wspomnienia powróciły do okropnej nocy, która wydarzyła się cztery lata temu. To był potok rozmazanych twarzy, zanim ostatecznie spędziła namiętną noc z nieznajomym. „To boli!” Savannah instynktownie się szamotała, próbując uwolnić się od mężczyzny. „Puść mnie!”

Niemniej jednak mężczyzna nie zwracał uwagi na jej zmagania i brutalnie pokonał całą jej istotę. Kiedy Savannah się obudziła, całe jej ciało bolało. Ughh… dlaczego to tak bardzo boli? Następnie lekko zmieniła pozycję na wygodniejszą, myśląc, że po prostu spała po złej stronie łóżka. Kiedy się odwróciła, jej wzrok wylądował na diabelnie przystojnej twarzy obok niej, co ją zaszokowało. Emmett jest taki przystojny. Założę się, że jest porównywalny do tych popularnych celebrytów. Gdyby nie był upośledzony umysłowo, kobiety na pewno by się za nim rzuciły. Ale czekaj... byłam pijana wczoraj wieczorem. Więc... co się stało? Rozglądając się dookoła, Savannah zauważyła, że jej ubrania leżą porozrzucane na ziemi. Czując nagły chłód od chłodnego, północnego wiatru, spojrzała na swoje nagie ciało. Nie, to niemożliwe! To niemożliwe! Czy ten głupiec zrobił mi to wczoraj wieczorem? Naprawdę? Savannah była bliska utraty panowania nad sobą. W panice zeskoczyła z łóżka i podniosła swoje ubrania z podłogi. Zapominając, że na łóżku jest jeszcze ktoś inny, zaczęła mamrotać przekleństwa pod nosem.

Tymczasem Emmett obudził się ze snu . Otworzył oczy i błysnął jej lodowatym uśmiechem. Trzymając ubrania w ramionach, Savannah wpatrywała się w mężczyznę, którego nazywała swoim mężem, w szoku. W tej chwili nie wyglądał na upośledzonego umysłowo . Właściwie wyglądał jak każda inna osoba. „C-co mi zrobiłaś?” zażądała zawstydzona. Emmett usiadł i wyciągnął rękę, by chwycić ją za brodę.

„Zrobiłem to, co każda para małżeńska zrobiłaby w łóżku” – wypowiedział groźnie. Savannah odepchnęła jego rękę i mocno przycisnęła ubranie do ciała, próbując zakryć każdą część ciała. „Trzymaj się ode mnie z daleka i nie waż się mnie dotykać” – rozkazała drżącym głosem. Jednak Emmett gwałtownie odsunął jej ubranie i prychnął: