Rozdział 1 Pierwszy raz

„To twój pierwszy raz?”

Oddech mężczyzny musnął ucho Rosiny Bentley, powodując dreszcz wzdłuż jej kręgosłupa, lecz nie odważyła się otworzyć oczu.

„Spokojnie. Nie zrobię ci krzywdy” – powiedział mężczyzna chrapliwym głosem.

Zanim Rosina zdążyła odpowiedzieć, mężczyzna uszczypnął ją w brodę i mocno pocałował.

Bolało!

Rozdzierający ból sprawił, że na chwilę straciła świadomość.

W końcu mężczyzna ją puścił i poszedł do łazienki. Gdy tylko wyszedł, Rosina wywlokła swoje zmęczone ciało z łóżka, ubrała się i wyszła z pokoju.

Nagle ciszę nocy przerwał dźwięk dzwoniącego telefonu.

Rosina spojrzała na swój telefon i jej oczy rozszerzyły się w panice. Bez chwili zastanowienia pobiegła do szpitala.

Czując się bezradna i ze złamanym sercem, Rosina między szlochami błagała lekarza: „Proszę... Proszę, uratuj moją matkę i brata...”. Rosina drżącymi rękami podpisała dokument i podała go lekarzowi.

Lekarz spojrzał na nią i westchnął. „Nie możemy nic dla ciebie zrobić, bracie. Przykro mi z powodu twojej straty!”

Słowa doktora uderzyły ją jak grom z jasnego nieba. Oszołomiona Rosina doznała silnych zawrotów głowy i prawie zemdlała.

Jej kolana ugięły się pod nią i upadła na podłogę.

Osiem lat temu, gdy miała dziesięć lat, jej ojciec wysłał ją i jej ciężarną matkę do obcego kraju, tylko po to, by je porzucić. Nie miały innego wyboru, jak radzić sobie same.

Później urodził się jej młodszy brat, ale gdy miał trzy lata, zdiagnozowano u niego autyzm. Ona i jej matka pracowały na pół etatu, aby związać koniec z końcem, ale nagły wypadek samochodowy pogorszył ich sytuację.

Nie mogąc znieść bólu, Rosina straciła przytomność.

„Pani? Pani! Pielęgniarka! Ta pani zemdlała...”

Miesiąc później

Trzymając torbę z jedzeniem na wynos, Rosina czekała, aż winda wjedzie na wyznaczone przez nią piętro.

Stan jej matki poprawił się po leczeniu. Jednak gdy usłyszała, że jej syn nie przeżył, popadła w depresję i straciła dużo na wadze.

Dzyń!

Rosina wzięła głęboki oddech i podeszła do drzwi oddziału swojej matki. Zanim weszła do środka, usłyszała kogoś rozmawiającego w środku.

„Josie, ty i pani Walsh byliście najlepszymi przyjaciółmi. Zgodziliście się, że wasze dzieci powinny wyjść za mąż. Twoja córka powinna wyjść za mąż za członka rodziny Walshów...”

„Co, u licha, masz na myśli, Perry Bentley? O czym ty, do cholery, mówisz?” Josie Morris spojrzała gniewnie na mężczyznę stojącego u stóp szpitalnego łóżka.

To był mężczyzna, który zostawił ciężarną Josie i ich córkę w obcym miejscu. Przez osiem lat nie zadał sobie trudu, żeby je sprawdzić. Teraz miał czelność pojawić się znikąd i wydać Rosinę za mąż za jakiegoś obcego!

„To najstarszy syn twojego najlepszego przyjaciela. Jest całkiem przystojny. Znasz już pochodzenie rodziny Walsh. Rosina będzie żyła w dostatku po ślubie z członkiem ich rodziny...” Jego głos urwał się, gdy lekko się zawahał.

Pan Walsh był rzeczywiście szlachetnym i przystojnym mężczyzną, ale niedawno stał się niepełnosprawny. Miesiąc temu wyjechał za granicę w interesach i został ukąszony przez jadowitego węża. Jad sparaliżował jego nerwy, co spowodowało, że był sparaliżowany od pasa w dół.

Gdyby Rosina wyszła za niego, jej małżeństwo byłoby pozbawione seksu i radości.

„Wyjdę za niego za mąż.”

Nagle drzwi się otworzyły i Rosina wpadła do środka, ściskając mocno torbę z jedzeniem. „Wyjdę za mąż, ale pod jednym warunkiem”.

Perry spojrzał w stronę drzwi i na sekundę osłupiał . Nie widział Rosiny od ośmiu lat.

Bardzo urosła. Jej skóra była wilgotna, ale była zbyt chuda, jakby była niedożywiona. W jego oczach nie była tak śliczna jak jego najmłodsza córka.

„Jaki stan?” zapytał Perry, marszcząc brwi.

„Mama i ja wrócimy do domu, a ty musisz oddać jej wszystko, co do niej należy. Potem wyjdę za tego mężczyznę”. Mówiąc to, Rosina zacisnęła pięści tak mocno, że paznokcie wbiły się jej w dłonie.

„Rosina...” Josie próbowała przemówić córce do rozsądku.

Rosina przeszła z nią tak wiele. Po prostu nie mogła stać i patrzeć, jak jej córka jest zmuszana do poślubienia kogoś.

Słysząc to, Perry martwił się, że Rosina zmieni zdanie, więc szybko powiedział: „Okej, okej. Jeśli tylko wyjdziesz za niego, sprowadzę cię z powrotem”.

„A co z majątkiem mojej matki?”

Widząc, że Perry się waha, Rosina prychnęła chłodno.

„Jestem pewna, że moja siostra jest bardzo piękna i zasługuje na lepszego męża. Jeśli poślubi niepełnosprawnego mężczyznę, całe jej życie się skończy. Tak czy inaczej, ty i mama się rozwiedliście. Słusznie, że oddasz pieniądze, które przywiozła rodzinie Bentleyów”.

Słysząc to, Perry z poczucia winy unikał kontaktu wzrokowego z Rosiną.

W końcu Perry zacisnął zęby i ustąpił. „Zwrócę ci go, jak tylko wyjdziesz za niego za mąż”.

Jego najmłodsza córka była przepiękna. Jak mógł pozwolić jej wyjść za mąż za tego mężczyznę i zmarnować jej potencjał?

Myśląc o tym, Perry poczuł się nieco pogodzony.

Ale jego uczucia nienawiści do Rosiny się pogorszyły. Dziewczyna nie tylko była ostra, ale także chciwa na jego pieniądze.

Perry rzucił jej zimne spojrzenie. „Uważaj na swój język, ty niegrzeczne dziecko!”

Rosina przewróciła oczami i nie miała zamiaru się kłócić.

Była teraz zbyt słaba i bezsilna. Nie mogła ryzykować, że obrazi Perry'ego.

„Spakuj swoje rzeczy. Wyjedziemy jutro.” Nie czekając na odpowiedź, Perry odwrócił się i wybiegł z oddziału.