Rozdział 5 Dokładnie to, czego chcę

Niezrażona, Eliza odpowiedziała chłodno. Jej pytanie jakoś zabrzmiało jak twierdzenie.

Słysząc to, Manson zamiast się wkurzyć, roześmiał się. Śmiał się z jej niewinności i poczucia własnej wartości. Lekko się pochylił i zbliżył do niej, aż ich twarze prawie się zetknęły.

„Podobnie jak ty? Przeceniasz siebie, bo to nigdy się nie wydarzy! Więc porzuć ten pomysł.” Zabrzmiał jeszcze zimniej.

Zamiast się zdenerwować, Eliza pozostała obojętna, jakby jego przemowa w ogóle jej nie obchodziła.

„Lepiej znać swoje miejsce i nie wspominać o naszym związku z osobami z zewnątrz.” Zakończył kolejnym ostrzeżeniem.

„Właśnie tego chcę” – odparła Eliza bez zastanowienia.

Mason prychnął, odszedł i zatrzasnął drzwi. Eliza spojrzała bez wyrazu na jego wysoką sylwetkę, która wydawała się zdecydowana.

Była zdecydowana dowiedzieć się tego, co chciała wiedzieć...

W salonie na pierwszym piętrze Norah skończyła rozmowę telefoniczną i wpadła we wściekłość.

Julia właśnie wyjaśniła jej pochodzenie Elizy. Ponieważ jej córka na ślub nie została określona, nie robiło to wielkiej różnicy!

Jak ona śmie robić jej takie sztuczki!

Julia oszukała ją z wiejską dziewczyną. Nic dziwnego, że była taka nieokrzesana!

Im więcej Norah o tym myślała, tym bardziej się wściekała. Gdyby inni dowiedzieli się, że Mason poślubił wieśniaczkę, śmialiby się z niego. Poza tym dziewczyna była zarozumiała i ją lekceważyła. Jak utrzymałaby swoją reputację w kręgu?

„Norah, nie bądź zła. Może znajdziemy sposób?”

„Jak to? Ale Manson twierdził, że jej pragnie!” Znała temperament Masona lepiej niż ktokolwiek inny.

„A co jeśli ona będzie chciała odejść albo zrobi coś złego?” Rose Juarez uśmiechnęła się chytrze.

Norah poczuła natychmiastowe oświecenie.

Gdy nagle coś przyszło jej do głowy, poleciła gospodyni, aby zaprosiła krewnych na kolację do zachodniej restauracji tego wieczoru.

Kiedy Eliza dowiedziała się, że ma zjeść kolację w restauracji West Island, jej brwi nieznacznie się zmarszczyły.

Wiedziała, że Norah żywi złe intencje. Mimo to myślała o zrobieniu czegoś.

O 19:00 siedzieli w boksie w West Island Restaurant. Oprócz krewnych byli tam również przyjaciele Norah.

Mason nie miał pojęcia, co robi jego macocha, więc potraktował to po prostu jako zwykłą kolację.

Restauracja West Island była znana jako autentyczna restauracja zachodnia. Nie było pałeczek ani innych elementów chińskiego jedzenia.

Była to najsłynniejsza zachodnia restauracja w Alexander City.

Siedząc w kabinie, krewni składali gratulacje nowożeńcom, podczas gdy Norah włączyła cyniczny przełącznik.

„Ona jest po prostu wiejską dziewczyną, która niewiele widziała na świecie”.

„Ona jest nieokrzesana i muszę się pomęczyć, żeby ją zdyscyplinować”.

Mason zmarszczył brwi i nie mógł już znieść hałasu. „Wystarczy na twoją przemowę?” Jego ponury głos się wydobył.

Norah natychmiast zamyka usta. Choć nieszczęśliwa, nie mogła nic z tym zrobić.

„Mason, nie możesz winić Norah. Ona jest dla twojego dobra! Przez wszystkie te lata kręciła się wokół ciebie. Eliza, nie będziesz miała nic przeciwko temu, prawda? Wszyscy seniorzy mają dobre intencje. W końcu ty również reprezentujesz rodzinę Burns, a twoje pochodzenie jest rzeczywiście skromne”. Jedna z jego ciotek stanęła w obronie Norah.

Po przemówieniu kobieta spojrzała na Elizę łaskawie, lecz jej oczy były pełne pogardy.

Eliza tylko rzuciła jej obojętne spojrzenie, co zawstydziło kobietę.

Właśnie wtedy wszedł kierownik restauracji, aby przyjąć zamówienia.

Spojrzał na Elizę na moment, ale nikt tego nie zauważył...