Rozdział 6 Lotnisko

"Pan.."

„Daj mi minutę” – powiedział Aleksander chłodno.

Jego sekretarka skinęła głową i natychmiast zamknęła drzwi swojego biura. Wzrok Alexandra wylądował na telefonie w jego dłoni po usłyszeniu sygnału dźwiękowego. Zacisnął szczękę, gdy wpatrywał się w niego ostro, jakby to on wyrządził mu krzywdę.

To był pierwszy raz, kiedy do niego zadzwoniła, ale nie trwała nawet minuty, a ona już się rozłączyła!

Jego oczy zrobiły się ciemne. Miał zamiar rzucić telefonem ze złości, gdy nagle zadzwonił ponownie.

„Halo?” odpowiedział lodowatym głosem.

Nastąpiła pauza w drugiej linii, po której nastąpiło odchrząknięcie: „Co z tym tonem? Ktoś cię znowu zdenerwował? Może twoja żona?”

„Powiedz, co musisz powiedzieć. Nie mam czasu na pogawędkę z tobą” – odparł Alexander.

„Woah! Spokojnie, koleś! Nie jestem twoim wrogiem!” Vince, jego przyjaciel, zaśmiał się hałaśliwie, „Skoro nie masz nastroju na pogawędki, mam coś dla ciebie…” powiedział z nutą uśmiechu w głosie.

Alexander zmrużył oczy.

Vince był jego przyjacielem, który był właścicielem firmy ochroniarskiej. Poprosił go o pomoc w zebraniu informacji o żonie, ponieważ był ciekaw jej rodziny.

„Powiedz to” – rozkazał.

Nastąpiła długa pauza, zanim Vince znów się odezwał: „Istnieje duże prawdopodobieństwo, że twoja żona sfałszowała swoją tożsamość”.

Alexander zesztywniał, a jego uścisk na telefonie zacieśnił się. Badał Emmę już od trzech lat, odkąd się pobrali, tylko dlatego, że był ciekaw jej przeszłości. Jednak przez wszystkie te lata Vince i jego zespół zawsze dochodzili do ślepego zaułka, gdy tylko znajdowali informacje o jej nazwisku.

„Dowiedziałem się, że są Hermani z Anglii. Jednak po przekopaniu się przez ich drzewo genealogiczne, nie ma tam żadnej Emmy Hermani, ale…” Vince zrobił pauzę, jakby wahał się, czy to powiedzieć.

„O co chodzi?” – zapytał niecierpliwie.

Jego przyjaciel westchnął, jakby był zdenerwowany. To rozbudziło jego ciekawość.

„Ale... Jest osoba o imieniu Lily Hermani...” Vince się zawahał. Alexander tracił cierpliwość. „A co z nią?”

„Cóż... jest piękna, więc naturalnie ją zbadałem...”

Jego szczęka stwardniała po usłyszeniu tego. Bardzo starał się nie krzyczeć na swojego przyjaciela, bo ten mógłby przestać mu pomagać w sprawie Emmy.

„Właśnie tak dowiedziałem się, że ma najlepszą przyjaciółkę o imieniu Emma” – wyszeptał Vince, po czym cmoknął językiem. „Wiem, że to może być tylko zbieg okoliczności, ale dla mnie to po prostu zbyt dziwne, że nie ma o niej żadnych informacji, tak jak o twojej żonie, kiedy sprawdziłem jej przeszłość”.

Teraz kolej na Aleksandra, żeby się zatrzymać. W końcu zapytał: „Jak ona się nazywa?”

"Margarette Emma Montello"

"Montello?"

Z jakiegoś powodu pomyślał o Montellos z Anglii, którzy byli jedną z najpotężniejszych rodzin w kraju. Ich status był niemal taki sam jak rodziny królewskiej, ponieważ byli z nią spokrewnieni.

„Mam przeczucie, że pochodzi z Montellos w Anglii, ale wiesz, jak bardzo są skryti i tylko niewielu wie, ile członków mają w rodzinie...” powiedział Vince zamyślony.

„Widziałeś zdjęcia tej kobiety?”

„Jeszcze nie. Lily publikuje tylko swoje zdjęcia lub koty. Nigdy nie opublikowała żadnych zdjęć grupowych. Jeśli jest zdjęcie z jej najlepszą przyjaciółką, to widać tylko ich ręce lub nogi, ale nie twarz”

Alexander zamknął oczy i pomasował skronie. Im bardziej próbuje dociekać czegoś o żonie, tym bardziej to się komplikuje.

„Zadzwoń do mnie, jeśli znów coś znajdziesz” – powiedział lekceważąco, po czym szybko zakończył rozmowę, czekając na odpowiedź Vince’a.

Już myślał, że kobieta, którą poślubił, nie była zwyczajna. Biorąc pod uwagę jej obcy wygląd, jej zwyczaje i zainteresowania były dość dziwne jak na zwykłą osobę. Jak podróżowanie po świecie.

Dowiedział się o tym, gdy Vince dał mu kopię historii jej podróży, zanim przyjechała na Filipiny.

„Panie, jest pan gotowy?” jego sekretarka pojawiła się ponownie.

Alexander wstał i opuścił biuro, nie mówiąc ani słowa. Poszedł prosto do piwnicy i pojechał sam na spotkanie z doktorem Santiago.

„Panie Mondragon” – dr Santiago wyciągnął ku niemu rękę.

Alexander szybko przyjął to i uśmiechnął się: „Doktorze Santiago, dziękuję za zatwierdzenie mojego terminu” – powiedział uprzejmie.

„Nie wspominaj o tym. Słyszałem o tobie wiele, a wszystkie były tylko dobre” – rozpromienił się dr Santiago.

Z ulgą Alexander skinął głową, po czym ostrożnie położył propozycję partnerstwa na środkowym stole i usiadł prosto. „Nie będę owijał w bawełnę. Przyszedłem tutaj, aby porozmawiać o partnerstwie z waszym szpitalem”.

Dr Santiago skinął głową.

Nie potrafił stwierdzić, czy był zainteresowany, czy nie. Ale nawiasem mówiąc, po prostu swobodnie przeglądał propozycję w swojej dłoni, wyglądało na to, że zamierzał ją od razu odrzucić.

„M Corp naprawdę się rozwija” – stwierdził Doktor, po czym podniósł na niego wzrok. „Moja córka przygotowała dla mnie bankiet”

żona. Chcę omówić tę sprawę tam, jeśli to dla ciebie w porządku"

Alexander lekko zmarszczył brwi. Nigdy nie lubił uczestniczyć w wydarzeniach, mimo że było to częścią jego biznesu. Dla niego to była strata czasu. Jednak jego upodobania i uczucia nie miały nic wspólnego z firmą, więc natychmiast skinął głową na znak zgody.

„To dla mnie przyjemność, doktorze Santiago” – powiedział i przywołał na twarz wymuszony uśmiech.

„Świetnie. Poinformuję córkę o twoim przyjeździe, aby mogła wysłać ci zaproszenie tak szybko, jak to możliwe. I nie zapomnij zabrać ze sobą żony”

Zmarszczka na twarzy Aleksandra nie zniknęła, gdy jechał do willi. Ciągle myślał o tym, jak zmusić żonę, by wyszła i poszła z nim na bankiet.

Jego myśli zostały przerwane przez dzwoniący telefon. Po tym, jak zobaczył, że to jego przyjaciel, szybko się zgodził.

„Co dostałeś?” zapytał.

„Nie o to prosiłem”

Zmarszczki na jego czole pogłębiły się, ponieważ nie spodziewał się odpowiedzi Vince'a. „Dlaczego więc dzwoniłeś?” zapytał niecierpliwie.

„Myślę, że widziałem twoją żonę na lotnisku...