Rozdział 137

Diana

Mój oddech jest ciężki, gdy dyszę po tlen. Moje włosy są potargane wokół głowy i twarzy, a moje ramiona leżą niedbale po bokach. Jestem prawie pewna, że przewróciłam małą dekoracyjną miskę z owocami, która stoi na kuchennej wyspie, gdy wcześniej machałam rękami w ekstazie m- jestem prawie pewna, że jest zepsuta- nie mogę się zmusić, żeby mnie to obchodziło.

Moje kości są jak szlam, a całe moje ciało jest ospałe i nasycone. Nigdy wcześniej tak się nie czułam.