Κεφάλαιο 136 Αρ. 136

Η μεγαλύτερη μέρα της ζωής τους είχε επιτέλους τελειώσει και όλοι μπόρεσαν επιτέλους να κοιμηθούν όσο τόσο χρειάζονταν. Τα σώματά τους, βαριά από το βάρος της εξάντλησης, έβρισκαν ηρεμία όπου μπορούσαν. Η Σαμπρίνα είχε πάει σπίτι. Ο Άλεξ είχε στείλει αυτοκίνητο να την πάρει, όπως είχε υποσχεθεί. Τους ενημέρωσε όλους ότι θα επέστρεφε το πρωί. Ο Σπένσερ είχε λιποθυμήσει στο δωμάτιο της Τζες. Η συζήτησή τους τους κράτησε μέχρι αργά το βράδυ. Είχε ζητήσει από τη νοσοκόμα κάποιο είδος βοηθήματος ύπνου. Μετά τη δοκιμασία της, φοβόταν ότι ο ανήσυχος ύπνος θα ήταν δύσκολο να έρθει για λίγο καιρό.

« Για να μην υπάρχουν οι εφιάλτες που είμαι σίγουρη ότι θα φύγουν», εξήγησε η Τζες με ένα θλιμμένο χαμόγελο αφού η νοσοκόμα έφυγε από το δωμάτιο.

« Εγώ...», ο Σπένσερ δεν ήξερε τι να πει. Μπορούσε να δει το στοιχειωμένο βλέμμα στα μάτια της Τζες. Ήταν κάτι που δεν θα ξεχνούσε ποτέ. «Λυπάμαι.»