Κεφάλαιο 137 Αρ. 137

Ο άυπνος, ευδαίμων ύπνος διακόπηκε από ένα απαλό τρέμουλο. Η Έμμα ήταν αποπροσανατολισμένη και ζαλισμένη, αλλά ξεκούραστη. Ήταν μια αίσθηση που το σώμα της είχε ξεχάσει, και εσωτερικά καταράστηκε όποιον της την έκλεψε. Περίμενε να δει τον Γουίλ και ήταν έτοιμη να του δώσει μια βαθιά όραση. Αλλά ήταν η Τζες που ήταν στο πλευρό της. Ήταν καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι.

« Γεια», χαιρέτησε η Έμμα, έχοντας ξεχάσει τον προηγούμενο θυμό της. Έσβησε τον ύπνο που είχε φύγει από τα μάτια της και σηκώθηκε.

« Γεια. Σου έδωσαν κάτι για να σε βοηθήσει να κοιμηθείς;»