Κεφάλαιο 147 Αρ. 147

Το άγχος της ημέρας είχε κυριεύσει τον Γουίλ και αποκοιμήθηκε κοιτάζοντας το ταβάνι. Η άδεια, λευκή πλάκα της οροφής άφησε το μυαλό του να αδειάσει. Η αναταραχή μέσα του εξαφανίστηκε, λιώνοντας στο τίποτα καθώς βυθιζόταν στην άβυσσο. Αλλά ο ξεκούραστος ύπνος που ήθελε δεν ήρθε. Εικόνες τον βασάνιζαν, ασύνδετες εικόνες που δεν φαινόταν να σημαίνουν τίποτα από μόνες τους. Εικόνες που δεν ήθελε, που δεν θα καλωσόριζε αν τις είχε υπό τον έλεγχό του.

« Χρόνια πολλά!» φώναξε το πλήθος καθώς ο Γουίλ έσβησε τα κεράκια του. Η Γκρέις κόλλησε στο πλευρό του, φιλώντας τον στο μάγουλο. Ήταν όμως για επίδειξη. Είχαν γίνει μεγάλος καβγάς πριν φτάσει στο πάρτι. Προσπαθούσε να τα φτιάξει μαζί της όλη μέρα, αλλά εκείνη δεν ενδιαφερόταν. Αποφάσισε ότι είχε δείξει καλό ύφος για το πάρτι, αλλά ήταν ψεύτικο.

« Μωρό μου», παρακάλεσε ο Γουίλ, ακολουθώντας την Γκρέις στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους. «Δεν θέλω να τσακωθούμε.»