Rozdział 6 Kopaczka złota

Enzo świetnie się bawił na przyjęciu, trzymał w ręku drogą szkocką i obserwował rozgrywający się przed nim dramat, podczas gdy Maria stała obok niego.

Gdy Vanessa całowała Alessandro, wszyscy paparazzi zaczęli robić zdjęcia i szybko stało się to viralem w mediach społecznościowych i telewizji. Jednak nikt nie pofatygował się, aby uchwycić to, co wydarzyło się później. Alessandro natychmiast się cofnął, delikatnie odpychając Vanessę od siebie.

Ostrzegł ją niskim i niebezpiecznym głosem: „Nie rób tego więcej. Jestem żonatym mężczyzną”.

Vanessa wymamrotała przeprosiny pełnym skruchy głosem, ale nikt tego nie usłyszał. Alessandro również nie zawracał sobie głowy poprawianiem kogokolwiek. Nie dbał o swój wizerunek Casanovy, ponieważ służył on jego planowi uratowania żony.

Zwykle zabierał ze sobą na każde przyjęcie inną kobietę zamiast swojej żony, więc wszyscy mówili, że mu na niej nie zależy. Nikt nie obrał sobie za cel jego żony, by pośrednio skrzywdzić Alessandro Valentino, ponieważ miał wielu rywali szukających okazji, by go pokonać. Wszyscy wiedzieli, że nic dla niego nie znaczyła i że jej nie kochał.

Ale nawet Alessandro sam nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo zależało mu na jego zaaranżowanej narzeczonej. Sama myśl , że ktoś mógłby ją skrzywdzić, była nie do zniesienia i sprawiała, że chciał spalić cały świat. Ale nie chciał czuć niczego - do diabła, gardził wszelkimi emocjami, które jego zaaranżowana narzeczona wzbudzała w jego zimnym sercu. Jednak w jakiś sposób jego łowczyni złota, niewierna żona zdołała przebić się przez mur otaczający jego serce swoją pozornie niewinną twarzą i czarującymi orzechowymi oczami. Za każdym razem, gdy ta nieoczekiwana myśl napełniała go strachem, który przeszywał go szronem, maskował swoje uczucia okrucieństwem wobec niej, łamiąc jej serce w najbardziej bezwzględny sposób.

Nagle telefon Enza zaczął dzwonić, więc przeprosił i odszedł w najdalszy, odosobniony kąt, aby odebrać połączenie.

„Czy praca jest skończona?” zapytał osobę, która go woła.

To Enzo wysłał bandytów, żeby zabili Arię na polecenie jej matki. Wiedzieli, że dom będzie pusty; jej matka wysłała wszystkich służących na cały dzień i dała strażnikom dzień wolny. Arię zawsze uważano za niższą od służby, więc nikt nie przejmował się tym, że była sama w rezydencji. Ich plan zabicia jej bez wzbudzania podejrzeń wydawał się niezawodny.

„Szefie, poszliśmy zabić tę sukę, ale uciekła, korzystając z ciemności. Nadal jej szukamy i wkrótce ją znajdziemy” – poinformował go bandyta przerażonym i rozczarowanym głosem.

„Kurwa... wy, idioci, jesteście kurwa bezużyteczni!” Gniew Enzo wzrósł, gdy krzyknął do telefonu, ale potem zdał sobie sprawę, że wciąż jest na imprezie i zniżył głos. „Czy wiesz, że nie ma szans, żebyś zawalił tę robotę, bo król mafii zabije cię za ten poważny błąd?”

„Upewnimy się, że nie wróci do domu. Zabijemy ją i zakopiemy w jakiejś dziurze” – zapewnili go jego poplecznicy.

„Dobrze. Teraz szybko opuść rezydencję i usuń wszystkie ślady swojej obecności. Upewnij się, że nikt nie dowie się, co się wydarzyło w rezydencji” – poinstruował Enzo, zanim odłożył słuchawkę. Wziął głęboki oddech i ruszył w stronę matki.

Enzo ostrożnie szeptał wszystko do ucha matki. Wyraz twarzy Marii zmieniał się, gdy Enzo kontynuował, opowiadając jej wszystkie szczegóły. Kiedy Enzo skończył, Maria zacisnęła zęby z frustracji. Teraz musiała wymyślić inną historię.

„Alessandro, muszę z tobą porozmawiać” – powiedziała Maria, podchodząc do Alessandro, który rozmawiał z kilkoma delegatami biznesowymi. Ignorując jego grymas, rozpaczliwie zaciągnęła go w kąt, chcąc, żeby uwierzył, że naprawdę panikuje z niepokoju.

„Co się stało?” warknął Alessandro, patrząc gniewnie na macochę.

„Właśnie dostałam telefon od pokojówki z domu, że Aria nie wróciła do domu. Kilka godzin temu poszła na zakupy. Martwię się; nigdy nie była tak długo poza domem” – Maria wymyśliła fałszywą historię.

Ale nie wiedziała, że serce Alessandro zamarło w panice, gdy tylko usłyszał jej fałszywą historię. Co mogło się stać z jego żoną? Czy znów flirtowała z innym mężczyzną i wymknęła się na jakieś tajne spotkanie? Zazdrość i wściekłość wrzały w nim, pięści zacisnęły się mocno po bokach. Nie informując nikogo, wyszedł z imprezy. Jego współpracownicy podążali tuż za nim, tuż za nim.

Alessandro był niecierpliwy, odliczając każdą minutę do powrotu do domu. Dzwonił bez przerwy pod numer Arii, ale ona nie odpowiadała na pocztę głosową ani nie odbierała połączeń. Kiedy dotarł do domu, znalazł telefon Arii na kuchennym blacie, ale nigdzie jej nie było. Wypytując służących o miejsce pobytu żony, poinformowali go, że nie było jej w domu przez cały dzień i nie wróciła, mimo że była późna noc. Była to zmyślona odpowiedź, którą Maria poleciła służącej przekazać Alessandrowi.

Zaciskając zęby z frustracji, Alessandro szybko rzucił się w stronę swojej sypialni. Otwierając szafki, znalazł jej rzeczy nietknięte, dokładnie tak, jak zostały umieszczone w środku. Właśnie wtedy do pokoju wszedł najlepszy przyjaciel Alessandro, Matteo Vinci. Matteo był nie tylko jego najlepszym przyjacielem, ale także jego osobistym prawnikiem, zajmującym się wszystkimi jego sprawami biznesowymi na całym świecie.

„Co się stało, Alessandro?” Matteo zapytał z troską, zauważając niepokój w zachowaniu przyjaciela, czego nigdy wcześniej nie widział, nawet w sytuacjach życia i śmierci. Alessandro zawsze pozostawał zimny i spokojny, obojętny na każdy kłopot, który stawał mu na drodze.

„Aria zaginęła” – odpowiedział krótko Alessandro, przeciągając zmęczoną dłonią po ponurej twarzy.

„Powinna była pójść na zakupy i niedługo wróci. Wiesz, jak kobiety są, jeśli chodzi o zakupy” – Matteo pocieszał zaniepokojonego przyjaciela spokojnym wzruszeniem ramion. Ale Alessandro nie wydawał się przekonany.

„Nie wiem...” Alessandro przeczesał sfrustrowaną dłonią swoje ciemne włosy. „Jej rzeczy są tutaj. Jej karta kredytowa i karta bankowa również leżą w szufladzie. Myślę, że ona...” Alessandro przełknął ślinę, czując ból w sercu. „Uciekła” – jego głos zadrżał, gdy przyznał się do najgorszego strachu.