Rozdział 247

Ethan, proszę.

Kiedy dowiedziałem się od jednego z więźniów, że Ava została postrzelona, poczułem, jakby moje serce zostało rozbite młotem kowalskim. Wszystko we mnie umarło, kiedy powiedział mi, że nie ma żadnych dalszych wiadomości, ale poczta pantoflowa uwierzyła, że ona nie żyje, ponieważ nikt nie mógł przeżyć tej strzelaniny. To, a także fakt, że jej rodzina milczała na ten temat i nie opublikowano żadnego oficjalnego raportu,

Kocham Avę, a jeszcze bardziej kocham moje maleństwo. Wiedza, że oboje nie przeżyli, niemal doprowadziła mnie do szaleństwa. Czekałam cały czas z sercem w gardle. Czekałam, aż moi rodzice się odezwą i przekażą mi złe wieści. Kiedy nadeszła noc, a oni nie powiedzieli ani słowa, byłam przekonana, że plotki muszą być w jakiś sposób prawdziwe. W przeciwnym razie, dlaczego tak długo zwlekaliby z nawiązaniem kontaktu?