Rozdział 152

Gdy znalazła Epi-pen na swoim zwykłym miejscu, chwyciła go i schowała do tylnej kieszeni spodni, wiedząc, że będzie jej potrzebny do tego, co zamierzała zrobić.

„Tęskniłam za rozmową z tobą” – kontynuowała Judy, smarując kromkę chleba czerwonym dżemem. „Naprawdę uważam cię za przyjaciółkę, Irene”.

Więc Irene nie była jedyną osobą przyzwyczajoną do kłamstwa. Judy nie mogła myśleć o niej jak o przyjaciółce. Irene poczuła mdłości słuchając jej kłamstw, ale wymusiła uśmiech na swojej ładnej twarzy i skinęła głową.