Rozdział 150

Gdy wzeszło pierwsze światło świtu, niepokój Joanny przerodził się w gniew. Jak Neera mogła tu być? Dlaczego ci ludzie tak ją chwalili? To ona wykonała operację na pacjentce, nie Neera! Dlaczego cała chwała przypada tej kobiecie?

Gniew pochłonął myśli Joanny. Natychmiast zrobiła krok naprzód z nieprzyjemnym wyrazem twarzy, szyderczo: „Pani Garcia, lubi pani kraść pacjentów innych ludzi, co? Nie ma pani żadnych własnych pacjentów, którymi mogłaby się zająć?” Neera pozostała niewzruszona sarkastycznym tonem Joanny, nawet nie unosząc brwi. Zimno i z dystansem spojrzała na Joannę i odpowiedziała: „Nie mam żadnego interesu w kradzeniu czyichkolwiek pacjentów. Wkroczyłam tylko tymczasowo, żeby pomóc. Jednak muszę się zastanowić, gdzie przez cały ten czas był dr Bridges? Jako lekarz prowadzący nie można było się z panią skontaktować, gdy pacjent miał nagły przypadek. Zamiast rozmyślać nad własnymi błędami, przychodzi pani tutaj, żeby zachowywać się wyniośle i potężnie. Całkiem zuchwałe, nie uważa pani?”

Twarz Joanny zamarła, gdy była zmarznięta, i podświadomie spojrzała na Jean, chcąc się wytłumaczyć. Jednak Jean nie była zainteresowana słuchaniem jej wypowiedzi. Jego uwaga skupiła się wyłącznie na Neerze i cicho powiedział: „Musisz być wyczerpana po pracowitej nocy. Pozwól, że odwiozę cię do domu”.