Rozdział 10

Michael obserwował ją ze schodów, tak bardzo chciał do niej podejść, wziąć ją w ramiona, przytulić i powiedzieć, że przeprasza, że ją rozpłakał, powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. Zrobił krok i się zatrzymał, cholera, dlaczego miałby to zrobić? Ona to wszystko zaczęła, ona go skrzywdziła pierwsza, wtedy w szkole, ona go skrzywdziła pierwsza, dlaczego on miałby ją przepraszać? Sama się o to prosiła, on jej tylko odpłaca, pozwala jej poczuć ból, który ona sprawiła jemu. Wie, że to jej nie zaszkodzi tak, jak jemu, ona go nie kocha. Ale on zamierza sprawić, że jej życie będzie piekłem, które ją czeka.

Myśląc o tym, zamknął oczy, a kiedy je otworzył, całe współczucie zniknęło, wszystko co tam zostało, to zimno, wystarczająco zimne, by zamrozić nawet Yeti, odwrócił się i wszedł do ich pokoju.

Emily weszła do łazienki piętnaście minut po tym, jak Michael wyszedł z domu. Weszła do wanny, gorąca woda ukoiła jej bolące kości. Zamknęła oczy i wstrzymała oddech, zanim weszła pod wodę. Podniosła głowę, gdy zabrakło jej tchu . Otworzyła oczy i napełniła płuca powietrzem. Czy powinna zadzwonić do jego matki? Ale czy nie byłoby źle, gdyby zadzwoniła do swojej teściowej, aby poskarżyć się na syna trzy dni po ich ślubie? Ale co z jej własnymi rodzicami, czy powinna do nich zadzwonić?