Rozdział 39 Epilog

Emily weszła do swojego pokoju i otworzyła szafę, wyjęła pudełko i spakowała do niego wszystkie ubrania, nie poświęciła nawet chwili, żeby je starannie złożyć, po prostu chciała żyć. Próbowała, myślała, że może to zrobić i mogłaby, gdyby tylko dał jej odrobinę swojej miłości, nie prosiła o wiele.

Zatrzymała się i spojrzała na spakowane torby, a jej oczy znów się zaszkliły, próbowała powstrzymać łzy, ale one same wypłynęły jej z oczu. Przez wiele lat powtarzała sobie, że im się nie udało, bo po pierwsze, on jest gejem, a po drugie, nie mieli okazji się poznać. To był jeden z powodów, dla których zdecydowała się zostać przez cały ten czas, wierzyła, że jeśli spędzą ze sobą wystarczająco dużo czasu, on nauczy się ją kochać, chyba się myliła, po prostu nie byli sobie przeznaczeni.

Podniosła telefon, otarła łzy grzbietem dłoni i wybrała numer, osoba odebrała po drugim sygnale. „Chcę zarezerwować pokój. Emily White”.