Hoofdstuk 12

Emily kwam de badkamer uit terwijl ze nadacht over wat ze aan zou trekken. Ze rommelde in haar kledingkast, maar was niet tevreden met de kleding die erin hing. Haar blik bleef afdwalen naar de inloopkast en het rek vol dameskleding. Nee, nee, Emily, ga daar niet heen, waarschuwde ze zichzelf. Ze opende een van de dozen waarmee ze was teruggekomen en haalde er wat van haar oude kleding uit, maar geen ervan leek de juiste kleding te zijn. Haar blik dwaalde weer af naar de inloopkast en ze beet op haar onderlip.

Natuurlijk is dit het juiste moment om hem aan het praten te krijgen, waarom zou ze bang moeten zijn? Ze is zijn vrouw, waarom zou hij dameskleding bewaren en mag zij die niet aanraken? Hoe is dat mogelijk? Nadat ze haar redenen had overdacht, stond ze op, nog steeds gewikkeld in een handdoek, en liep de kast in. Ze bereikte het rek en was opnieuw onder de indruk. Ze gelooft stellig dat er van elke jurk maar één exemplaar op de wereld is. Ze raakte een rode lange jurk aan en was meteen verliefd.

Ze pakte hem en liep naar de spiegel, zette hem op haar borst, prachtig, dacht ze terwijl ze naar zichzelf staarde. Ze pakte ook een rode stiletto voordat ze de kast verliet. Ze trok de jurk aan en stylede haar haar in een buffetpluim. Ze bracht mascara en rode lippenstift aan, een oorbel en een ketting. Ze deed de stiletto's aan en stond op om zichzelf in de spiegel te bekijken. De jurk sloot perfect aan op elke ronding van haar lichaam. Hij had een lange split tot aan haar dij, waardoor je haar been kon zien als ze liep. Hij zag er prachtig uit.