Hoofdstuk 129 Boek 4: Hoofdstuk vier

Emily parkeerde voor de Blues en begon na te denken of ze wel het juiste had gedaan. Misschien had ze de meiden moeten bellen en zeggen dat ze niet kon. Het laatste wat ze wilde, was Michael nog meer redenen geven om haar niet te vertrouwen en te denken dat deze avond zo veel leek op de avond dat het allemaal begon, de avond dat alles veranderde. Ze had gelogen dat ze die avond naar een meidenavondje uit was gegaan en vanavond ging ze ook op een meidenavondje uit, maar deze keer echt. Zal ze Michael de schuld geven als hij denkt dat ze liegt? Maar ze ging al eerder met haar meiden uit, dus waarom zou het vanavond anders zijn? Behalve dat Michael weer de oude was, was alles volkomen normaal.

Wat had ze verkeerd gedaan waardoor hij weer in een deuk lag? Wat had ze kunnen zeggen? Ze weet dat ze niet op een date was geweest zonder hem erbij, of zonder haar vriendinnen of zelfs hun ouders, dus wat was er precies misgegaan? Het harde geluid van haar ringtone wekte haar uit haar gedachten en ze zuchtte en haalde haar telefoon uit haar handtas en zag dat Agatha degene was die belde. "Laat ons niet in de steek, meisje," schreeuwde ze meteen nadat de verbinding tot stand was gebracht. Emily moest de telefoon uit haar oor halen om haar trommelvlies te beschermen.

"Ik doe het niet, ik sta voor de Blues," antwoordde ze. "Geweldig, we zijn binnen."