Hoofdstuk 7

"Hallo, maak het landhuis schoon tot het brandschoon is en verwijder alles wat met Skye te maken heeft. Ik wil niet dat Vic boos wordt als ze iets ziet wat ze niet had mogen zien nadat ze is ingetrokken. Begrijp je dat?"

Terwijl Liam voor het gehuurde huis stond, belde hij de oppas die in het landhuis in West City werkte.

Skye trilde. Misschien wist Liam niet dat de muren van het huurhuis, die van gipsplaat waren, niet geluiddicht waren.

De kloven in haar voeten, veroorzaakt door de kou, veroorzaakten enorme pijn. Hoewel de watertemperatuur niet meer hoog was, voelde ze alsof haar voeten in kokend water werden geweekt.

"Vic, ik ga je nu halen. Ben je klaar met inpakken?"

"Draag een extra laag kleding, oké? Het sneeuwt buiten en het is koud."

Hij had niet verwacht dat Olivia het initiatief zou nemen om bij hem in te trekken, en ze had er zelf ook zo'n haast mee. Liam was dan ook in een goede bui.

"Zeg me of je iets vergeten bent. Ik neem je morgen mee om ze te kopen."

Liam leek ergens over na te denken toen hij de metalen deur opende, die niet bepaald stevig was.

"Het is hier niet erg veilig. Ga 's nachts niet naar buiten."

Skye keek omhoog om naar Liam te kijken. Ze kreeg flashbacks naar de dag dat hij haar voor het eerst meenam naar zijn landhuis.

Op dat moment sneeuwde het ook in Sea City.

Liam nam haar mee terug naar het landhuis en vroeg de oppas om een kom gembersoep voor haar te maken.

"Deze plek is behoorlijk afgelegen, dus ga niet naar buiten als er niets belangrijks is. Het is geen veilige plek."

Dat was wat Liam haar destijds had verteld. Hij zei dat de wereld buiten gevaarlijk was.

Skye was gehoorzaam. Het was een jaar geleden en ze had nog nooit een stap buiten dat landhuis gezet.

De tijd vloog, maar toch leek er veel veranderd.

"Laat het de oppas maar weten wanneer je trek hebt. Het personeel maakt het voor je klaar."

In het begin was Liam erg aanhankelijk naar haar.

"Jaz, ik weet het niet meer. Ik kan me helemaal niets meer herinneren. Wat moet ik doen?" Skye was op dat moment net haar geheugen kwijtgeraakt en haar lege geest bezorgde haar veel angst. Niemand kon begrijpen hoe ze zich voelde.

"Wees gehoorzaam. Je hoeft je verleden niet te herinneren als je dat niet kunt. Ik ben er voor je." Jaz trok haar in zijn armen en sprak zachte troostende woorden. "Ik blijf bij je terwijl je langzaam je verleden herdenkt.

Ook al was de genegenheid niet zo groot, het was voor Skye wel genoeg om het zo lang vol te houden.

"Jaz, zul je mij op een dag in de steek laten?"

Skye had zoveel pijn dat ze de eerste keer dat ze de liefde bedreven, uit alle macht huilde.

Misschien kwam het door de nieuwigheid, maar Liam was de eerste keer dat ze het deden heel voorzichtig tegen haar.

"Deze plek is vanaf nu je thuis. Zolang je gehoorzaam bent, zal ik je niet voor altijd in de steek laten."

Het eeuwige waar hij over sprak, was inderdaad erg vluchtig.

Vluchtig en kwetsbaar.

Het was zo kwetsbaar dat alles veranderde op het moment dat Olivia Liam vertelde dat ze terugkwam naar het land.

"Liam, ik ben het, Vic. Ik wil graag terug. Wil je nog steeds met me trouwen?"

Die dag had Liam tot diep in de nacht seks met Skye.

Ze kon vaag horen wat Liam in de telefoon zei. En toen veranderde alles.

Liam was heel lang dolgelukkig. Hij zocht een trouwjurk uit en bestelde twee trouwringen. Het was alsof hij de vrouw van wie hij hield al het beste wilde geven.

Maar Liam was zo wreed.

Hij liet Skye alles passen wat hij aan Olivia wilde geven.

Skye was ook een mens. Ze had ook een hart, en dat bloedde. Het deed pijn.

"Wanneer gaat het sneeuwen in Sea City?"

Het hele jaar door zat Skye, afgezien van het wachten bij het raam op Liam, vooral te wachten op de sneeuw.

"Liam, is er een oceaan in Sea City?"

"Sea City wordt omringd door de oceaan." Liam maakte Skye altijd belachelijk en zei dat hij een idioot was, dat hij zich helemaal niets kon herinneren.

Maar Skye was eigenlijk helemaal geen idioot.

Liam had ooit zoiets gezegd: "Nou, de sneeuw heeft je aan mij cadeau gedaan. Ik neem je volgend jaar zeker mee naar de oceaan op de dag van de eerste sneeuw."

De dag waarop volgend jaar de eerste sneeuw valt.

De eerste sneeuw viel, maar Liam nam haar nooit mee naar de oceaan.

Het was erg koud in het huurhuis. Er zat een kier in het raam en ze hoorde het fluiten van de wind buiten.

Skye's lichaam was verdoofd toen ze opstond. Ze staarde lange tijd naar het lege bed.

Liam herinnerde Olivia eraan een extra laag kleding aan te trekken voordat ze naar buiten ging. Maar hij realiseerde zich niet dat het huurhuis zo leeg was dat er zelfs geen deken op het bed lag.

Hij was niet zo zorgzaam voor haar. Maar hij was enorm zorgzaam voor Olivia.

Skye waste zich net. Ze voelde zich duizelig toen ze op het keiharde bed zat en ze omhelsde zichzelf stevig.

Ze had niet eens door dat haar blouse nat was van haar tranen en ze was tot op het bot verkleumd.

Het was er echt koud.

Liam zou er nooit om geven of ze dood of levend was. Hij had geen idee dat ze de hele dag niets had gegeten sinds ze het landhuis was ontvlucht.

Ze rolde zich op en zoog een mondvol koude lucht naar binnen. Haar handen trilden terwijl ze langzaam over haar ijskoude voeten wreef.

"Baby..." Ze streek zachtjes met haar vingers over haar buik en haar stem trilde.

De baby was de enige verbinding die nog bestond tussen Liam en haar.

Doordat het zo koud was in het gehuurde huis, bleef de lichaamstemperatuur van Skye stijgen en verloor ze langzaam haar bewustzijn.

Ze besloot het te doorstaan. Morgen zou het beter gaan. Liam zei dat ze haar de volgende ochtend mee zou nemen om wat spullen te kopen.

In het landhuis in West City.

"Vic, wees gerust, het komt hier wel goed met je." Liam bracht Olivia terug naar het landhuis.

"Liam, ik ben bang." Olivia's ogen bleven maar ronddwalen, en ze was een beetje afgeleid. "Kun je bij me slapen?"

Liam verstijfde even. Dit was de eerste keer dat Olivia zo'n initiatief nam.

"Tuurlijk." Liam trok Olivia in zijn armen en streelde haar rug om haar te troosten. "Wees niet bang. Ik ben hier."

"Liam... Je moeder heeft altijd gewild dat je zou trouwen en kinderen zou krijgen. Wat als... Wat als ze erachter komt dat ik niet zwanger kan worden? Ze zou me niet met je laten trouwen..." Olivia keek Liam nerveus aan, en haar lichte, tengere gezicht werd steeds bleker.

"Vic, is dat de reden dat je zo aarzelde sinds je terug bent?" Liam slaakte een zucht van verlichting. Hij dacht dat Olivia hem expres in de maling nam. Het bleek dat dit de reden was.

Hij klemde zijn armen om Olivia heen en kuste haar op het voorhoofd.

Olivia had daar een beetje een hekel aan, en haar lichaam verstijfde een beetje. "J-ja... Vrouwen die niet zwanger kunnen worden, zijn geen echte vrouwen."

"Maak je geen zorgen. Ik bedenk wel een oplossing."

Hij zou wachten tot Skye van haar baby beviel, en niemand zou weten dat het van haar was.