Rozdział 220

Spojrzała na spokojny wyraz twarzy Damiena. Jej wzrok powędrował w górę, do jego ust, do oczu, gdzie były mocno widoczne cienie. Westchnęła, doskonale wiedząc, że lepiej pozwolić mu spać, niż budzić go tylko dlatego, że jest jej niewygodnie. Może to znieść jeszcze przez chwilę.

Mężczyzna zauważył ich intymną pozycję, ale zachowywał się tak, jakby nie był świadkiem niczego niespodziewanego ze strony swojego szefa. Cały samochód był duszny i wypełniony niezręcznym napięciem, więc Eva postanowiła jako pierwsza przerwać niezręczną atmosferę.

„Mówiłeś, że bezsenność mu się udzieliła, nadal nie rozumiem. Dlaczego stał się taki znikąd? Czy nie powinien brać leków na zdrowie?” Zapytała ciekawie, myśląc o tym, co mężczyzna powiedział wcześniej.