Rozdział 513

Pamiętała tę noc wyraźnie, jak wchodziła do tego samego znajomego czarnego helikoptera na najwyższym piętrze budynku, nie niosąc nic poza ubraniami na plecach, a zimne siedzenie wciskało się w jej ramiona. „Nie myślałam jasno. Nie obchodziło mnie, dokąd jadę, nie obchodziło mnie, co zrobię – po prostu musiałam uciec. Chciałam zostawić Miami za sobą i nigdy nie oglądać się za siebie”.

Jej dłoń zacisnęła się, paznokcie wbiły się w jej dłoń, gdy przypomniała sobie desperację w jej decyzji. Pewnego dnia spojrzała w lustro i ledwo rozpoznała kobietę wpatrującą się w nią z nawiedzonymi oczami, chudą i wychudzoną, niemal dziką determinacją, by ścigać Marka. Była cieniem samej siebie, doprowadzona do szaleństwa przez złamane serce i rozpacz.

„Dziadek Smith zauważył mój stan” – kontynuowała, jej głos był teraz spokojniejszy. „Zaaranżował, żebym zniknęła, żebym wyzdrowiała gdzieś, gdzie nikt mnie nie znajdzie”. Spojrzała na każdego z nich, jej oczy pociemniały, gdy wspomnienia powróciły. „Przez kilka następnych miesięcy wróciłam i żyłam w wojsku, wzmacniając swoje ciało i umysł”.