Rozdział 11

Savannah wpatrywała się w kuszącą twarz przed sobą swoimi pięknymi, szeroko otwartymi oczami. Jej bicie serca przyspieszyło niespokojnie. Usta Emmetta wygięły się w uśmiechu. W tym momencie jego oczy odzwierciedlały niewykrywalny ślad niebezpieczeństwa. „Co się stało, kiedy mnie nie było?” „Nic…” „Kłamczuchu! Czy nie jestem wystarczająca, aby cię zadowolić, że poszłaś flirtować z moim bratem?” Emmett skonfrontował się z głębokim głosem. Ale z jakiegoś powodu jego wyobraźnia oszalała w chwili, gdy się do niej zbliżył.

Savannah szybko wyjaśniła: „Nie zrobiłam tego! To nie tak wyglądało. To był on… on chciał… chciał mnie molestować!” Jednak Emmett nadal mocno trzymał Savannah, która lekko się szamotała. Zmrużył oczy: „Nikt tutaj ci nie uwierzy. Wszyscy zaufają słowom mojego brata. Flirtowałaś z nim i zraniłaś go w głowę”. „Dlaczego miałabym mu uszkodzić głowę, skoro sama podjęłam inicjatywę, żeby z nim „flirtować”? Czy rodzina kwakrów jest bezmózga?

Przeczą sobie”. Savannah patrzyła na niego bez strachu, uważając tę sytuację za zabawną. Emmett opuścił głowę i miał zamiar przycisnąć do niej swoje usta, gdy nagle musnął jej usta. Następnie szepnął jej zimno do ucha: „Wszyscy tutaj są bezmózdzy. Matka i syn przekręciliby każdą prawdę. W tym mój ojciec, który uwierzyłby tylko ich słowom”. Savannah złapała oddech, wiedząc, że Emmett ma rację. Patrząc na arogancką postawę Osborna, można by poznać status matki i syna w rodzinie kwakrów. Co więcej, Logan, głowa rodziny, uwierzyłby tylko im.