Rozdział 12

Tymczasem Savannah przebierała się w przestronnej garderobie i poprawiała makijaż. Wiedziała, że sprawa zranienia Osborna jeszcze się nie skończyła. Ludzie tacy jak Osborn nie dadzą jej tak łatwo odpuścić. A ponieważ Emmett musiał zachowywać się przed nimi jak głupiec, nie będzie pomocny. Niemniej jednak nie było ucieczki przed nieuniknionym – cokolwiek miało być, to będzie. Niedługo po tym, jak się przebrała, z drzwi dobiegł głos pomocnika:

„Panie i pani Quaker, pan Logan wrócił. Prosi o was dwoje”. Savannah odpowiedziała: „Emmett bierze prysznic, bo właśnie wrócił ze szpitala. Musi odpocząć. Czy pan Logan nas do czegoś potrzebuje?”. „Pan Quaker nie musi schodzić. Ale pan Logan nakazał, żeby pani Quaker się z nim spotkała”. Pomocnik powiedział krótko przez drzwi. „W porządku, pójdę go teraz zobaczyć”. Pomocnik odezwał się ponownie od drzwi: „Poczekam przy drzwiach i odprowadzę panią

Quaker na dół”. Savannah miała zamiar zaprzeczyć, że może sama iść, ale on się odezwał. Pomocnik najwyraźniej bał się, że ucieknie i nie będzie mógł później wytłumaczyć Loganowi. W końcu prawdopodobnie chciał jej dać nauczkę. Wzięła głęboki oddech, zanim otworzyła drzwi. Następnie Savannah podążyła za czterdziestoletnim pomocnikiem po schodach. Właśnie wtedy Emmett skończył prysznic i wyszedł z łazienki. Tak się złożyło, że usłyszał rozmowę Savannah z pomocnicą, Sally. Ta kobieta naprawdę planuje stawić czoła mojemu ojcu sama.