Rozdział 294 Przeznaczenie

Mason z pewnością nie puścił jej łatwo i jego uścisk stał się mocniejszy.

„Eliza, wiem. Wiem wszystko! To nie twoja wina!” Głos Masona mimowolnie stał się głośniejszy.

Ciało Elizy nagle zamarło, gdy usłyszała ostatnie zdanie.