Rozdział 296 Cieszę się, że to nie moja rodzina

Julianna milczała, a jej zimne spojrzenie niczym burza ogarniało rodzinę Edwardsów.

Carman i Dotson wymienili spojrzenia, ich twarze były pozbawione koloru. Z determinacją podnieśli ręce i zaczęli uderzać się tak mocno, jak tylko mogli.

Ich policzki czerwieniały z każdym uderzeniem, lecz żadne z nich nie odważyło się przestać.