Rozdział 5 Oszust

Lara uważała, że Caleb musiał włożyć wiele wysiłku, aby zostać specjalnym asystentem.

Teraz wiedziała, dlaczego Caleb był wciąż singlem w tym wieku. Uważała, że musiał skupić się na swojej karierze i nie miał czasu, żeby znaleźć sobie dziewczynę. Dlatego musiał być powodem, dla którego był singlem w wieku 30 lat.

Gdy tylko Lara skończyła mówić, usłyszała ponownie pukanie do drzwi biura. Adam Jacobs wszedł do pokoju. Lara również go zobaczyła.

Lara nie rozpoznała Adama Jacobsa, ale on rozpoznał Larę.

Adam Jacobs również był zaskoczony, gdy zobaczył Larę. Caleb szybko podszedł do niego i podał mu trzymany w dłoni plik. „To jest plik, którego chciałeś”.

Takie słowa sprawiły, że Adam Jacobs zadrżał ze strachu. Dobrze, że Caleb stał przed nim i zasłaniał Larę. Dlatego Lara nie mogła zobaczyć reakcji Adama Jacobsa.

Po zobaczeniu znaczącego spojrzenia w oczach Caleba, Adam Jacobs lekko chrząknął i udawał, że brzmi poważnie. „Okej, zajrzę później”.

Lara uśmiechnęła się do niego uprzejmie, po czym powiedziała: „

Witam, panie Jacobs, oto woda. Już wychodzę”.

Nie chciała zostawać zbyt długo i przeszkadzać innym.

Patrząc na oddalającą się sylwetkę Lary, Adam Jacobs odetchnął z ulgą.

„Co się stało?” Caleb wziął plik z powrotem i spojrzał na Adama Jacobsa.

Adam Jacobs szybko powiedział: „Sir, dystrybutor wody firmy na najwyższym piętrze zepsuł się dzisiaj, więc poprosiłem sklep spożywczy na dole o dostarczenie pudełka wody butelkowanej na najwyższe piętro. Nie spodziewałem się jednak, że panna Walker będzie pracować również w tym sklepie spożywczym”.

To właśnie wtedy Caleb przypomniał sobie notatkę, którą widział wcześniej tego ranka. Słyszał, jak babcia mówiła, że Lara jest kierowniczką sklepu spożywczego, ale nie spodziewał się, że Lara będzie pracować w sklepie spożywczym tuż obok Jacobs Group.

„Czy Lara naprawdę mnie nie widziała, czy po prostu udaje, że mnie nie widziała? Jeśli mnie nie widziała, to w przyszłości będę musiał uważać i nie pozwolić jej mnie zobaczyć”, pomyślał Caleb. „Jeśli po prostu udaje, że mnie wcześniej nie widziała, to... W oczach Caleba pojawił się błysk chłodu. „Jeśli tak jest, to ta kobieta naprawdę jest intrygantką...

Gdy tylko Lara wróciła do sklepu, Shelly powitała ją podekscytowana. „Jak poszło? Czy udało ci się spotkać z panem Jacobsem, panno Walker?”

Przed dokonaniem dostawy Lara nie spodziewała się, że uda jej się dotrzeć na najwyższe piętro.

Skinęła głową w stronę Shelly. „Byłam”.

„O mój Boże!” krzyknęła Shelly. „Jak on wygląda? Ile ma lat? Czy był staruszkiem, czy naprawdę słodkim facetem?”

Lara próbowała sobie przypomnieć. „Wygląda przeciętnie i ma około... 30 lat”.

Prawda była taka, że bycie CEO notowanej spółki w wieku 30 lat było wielkim osiągnięciem. Lara zgadła wiek CEO Jacobs Group, ale jej przypuszczenie było takie, że CEO ma 60 lat.

Słowa Lary jeszcze bardziej podekscytowały Shelly. Lara spojrzała na wyraz twarzy Shelly i się uśmiechnęła. Zostawiła Shelly samą i wróciła do pracy.

Lara normalnie jadła lunch w sklepie. Były tam wszystkie garnki, patelnie i składniki, których potrzebowała, aby zrobić lunch w sklepie. Zrobiła też lunch dla Shelly.

Była naprawdę dobra w gotowaniu i Shelly nie mogła powstrzymać się od pokazania jej kciuka w górę. „Jedzenie jest świetne, panno Walker. Mam wielkie szczęście, że jestem pracodawcą w tym sklepie”.

Komplementy Shelly wywołały uśmiech na twarzy Lary.

Po obiedzie Shelly zgłosiła się na ochotnika do zmywania naczyń i powiedziała Larze, żeby trochę odpoczęła.

Z tyłu sklepu znajdowało się niewielkie miejsce do wypoczynku, a w środku stało małe łóżko, na którym można było się zdrzemnąć.

Lara nie spała zbyt wiele poprzedniej nocy, więc czuła się trochę senna. Skinęła głową do Shelly i weszła do tylnego pokoju.

Niedługo po tym, jak Lara weszła do środka, do sklepu wszedł mężczyzna ubrany na czarno.

„Dzień dobry, czy mogę w czymś pomóc?” Shelly odłożyła słuchawkę i spojrzała na mężczyznę.

Jej szczęki opadły, gdy zobaczyła mężczyznę. „On jest wspaniały!”

Caleb rozejrzał się po sklepie, ale nie był w stanie dostrzec osoby, którą miał na myśli. Następnie wziął butelkę mleka, zapłacił za nią i wyszedł ze sklepu.

Nawet gdy Lara obudziła się po drzemce, Shelly wciąż nie mogła wyrzucić z głowy twarzy mężczyzny. Zaczęła więc z ekscytacją opisywać mężczyznę Larze. „Widziałam, jak zmierza w stronę Jacobs Group. Od kiedy Jacobs Group ma tak przystojnego pracownika? Nigdy wcześniej go nie widziałam”.

Na początku Lara nie wzięła poważnie słów Shelly. Jednak gdy usłyszała, jak Shelly mówi, że mężczyzna zmierza w stronę Jacobs Group, coś przyszło jej do głowy.

Następnie podeszła, żeby obejrzeć nagranie z monitoringu i zobaczyła twarz Caleba.

Gdy Caleb wszedł do sklepu, wyraźnie się rozglądał.

Lara zawahała się, a następnie wysłała wiadomość. „Szukałeś mnie wcześniej dzisiaj?”

Mężczyzna po drugiej stronie linii wydawał się być zajęty i nie odpowiedział. Lara wcale się tym nie przejęła.

Po rozegraniu kilku gier z Shelly pojawiło się powiadomienie tekstowe. „Poszedłem po butelkę mleka. A, swoją drogą, jadę w podróż służbową na tydzień i nie wrócę do domu przez jakiś czas”.

„Okej.” Lara napisała odpowiedź.

Caleb jechał w podróż służbową. Oznaczało to, że Lara będzie zupełnie sama.

O godzinie siódmej wieczorem Lara pozwoliła Shelly wyjść z pracy. Została do godziny dziesiątej wieczorem, zanim zamknęła sklep.

Przez następne kilka dni, tak jak napisał Caleb w swojej wiadomości, nie wracał do domu.

Aż pewnego dnia.

Gdy Lara wróciła już z pracy do domu, zza rogu wychylił się mężczyzna.

Henry Jacobs spojrzał na parę męskich butów postawionych za drzwiami i na męskie ubrania wiszące na balkonie. Na jego twarzy pojawił się gniewny wyraz.

Następnie wyjął telefon z kieszeni, zrobił zdjęcia męskich butów i męskich ubrań, po czym wykonał telefon.

„Caleb, wracaj tu! Twoja żona cię zdradza!”