Rozdział 38 - Piknik rodzinny

Ethan

„Poppy, zwolnij!” wołam, ręce mnie świerzbią, żeby podnieść ją z ziemi. Jesteśmy już w parku, a ona biegnie przede mną jak zwykle. Jedyny problem jest taki, że dzisiaj nie jest jak każdy inny, właśnie wyszła ze szpitala po poważnej operacji i ktoś wyraźnie chce jej zrobić krzywdę. Nie lubię spuszczać jej z oczu, a co dopiero z oczu.

Zatrzymuje się tylko na tyle długo, by się odwrócić i krzyknąć: „Ale tato, ja się cieszę!”